De Lingehaven, die dwars door de stad kronkelt, was meer dan alleen een waterweg. Het was een symbool van de geschiedenis en bedrijvigheid van de stad, waar schepen af en aan voeren en goederen werden gelost en geladen. Maar de tand des tijds had zijn tol geëist, en de eens zo bruisende haven dreigde te vervagen in de tijd.
In de nasleep van de oorlog, toen Nederland zich herstelde en moderniseerde, begonnen de oude structuren van de haven te kraken onder de druk van veroudering en de hoge kosten van onderhoud. Rijkswaterstaat boog zich over de kwestie en ontwikkelde plannen om de haven te sluiten of zelfs te dempen, waarmee een einde zou komen aan deze waterweg.
In de vroege jaren 60 leek de gemeenteraad al ingestemd te hebben met de sluiting van de haven, waarbij het vooruitzicht van een parkeerplaats op de voormalige waterweg lonkte. Maar net toen het lot van de haven leek te zijn bezegeld, sprak de gemeenteraad zich uit tegen de plannen en wierp een reddingsboei uit naar de Lingehaven.
beelden uit film die Rijkswaterstaat voor de gemeente maakte
Er werden stappen ondernomen om de haven te behouden. Maar het behouden van de haven voor commerciële scheepvaart bleek al snel onpraktisch en financieel onhaalbaar.
In plaats daarvan werd gekozen voor een nieuwe richting, een kleinere sluis met een focus op recreatie en toerisme. Dit bracht een nieuw leven in de oude haven, die nu niet alleen een historische plaats bleef, maar ook een plek van plezier en ontspanning voor de inwoners en bezoekers van de stad.
Op de oude foto's van de haven kon men nog steeds de echo's van het verleden horen. Langs de kades staan nu opvallende gebouwen als getuigen van vervlogen tijden. De molen De Eendracht, ook wel bekend als de Oliemolen, waar ooit kool- en lijnzaad werd geperst.
Het tweede (witte )gebouw had met bier te maken. Ik weet nog dat het hier stond in mijn jeugd en dat mijn broer daar werkte. Mijn enige herinnering daaraan is, dat ik over honderden bierviltjes kon beschikken die hij meebracht. de Bierviltjes creëerde een wereld van mogelijkheden. Van boekenleggers tot kunstwerken, van spelletjes tot en gordijn van bierviltjes dat wapperde in voor mijn slaapkamerraam. De brouwerij mag dan verdwenen zijn, maar de herinneringen zullen altijd blijven.
