Uit het archief
De kermis in Gorinchem staat weer voor de deur, en ik kan niet anders dan terugdenken aan mijn jeugd, toen de kermis slechts drie dagen duurde. Toch was het voor ons altijd een bijzondere tijd. Onze school lag vlakbij de Haarstraat, en tijdens de kermis was daar een veemarkt, wat betekende dat de straten bezaaid lagen met koeienstront.
Je kon er dus donder op zeggen dat je schoenen flink vies werden als je naar school ging. Daarom hadden we altijd vakantie tijdens de kermis, wat voor ons natuurlijk een pluspunt was.
We konden dan ook naar de veemarkt, een evenement op zich, waar boeren hun handel dreven en wij als kinderen in verbazing toekeken.
Maar het hoogtepunt was natuurlijk de kermis zelf. Deze besloeg destijds niet alleen de Grote Markt, maar ook de Vismarkt en de Kalkhaven. Mijn huis stond in de Burgstraat, op nauwelijks 100 meter van de kermis. Dat betekende dat de kermis voor mij langer duurde dan voor anderen. Ik was er ook als de attracties werden opgebouwd en weer afgebroken.
Het hoogtepunt was wanneer de kermisexploitanten hun attracties gingen testen. Met een beetje geluk mochten we ze al een keer gratis uitproberen voordat de kermis officieel begon. Dat was altijd een feest. Gedurende de kermis kreeg ik van mijn vader elke dag een kwartje om attracties te bezoeken, omdat de meeste ritten niet duurder waren. Echter, één avond namen mijn vader en moeder me mee naar de kermis, en dan draaide ik meerdere rondjes. Tijdens kermisbezoek liep je eerst langs de Vismarkt en de Kalkhaven en dan via Robberstraat wn Langendijk naar de Grote Markt. Mijn vader vond de Robberstraat de leukste straat. Daar zat tijdens de kermis altijd een vrouw in klederdracht die verse paling verkocht. Een paar palingen eten was voor mijn vader de beste kermis attractie.
Vismarkt / Kalkhaven
Eén keer besloot ik mijn dagelijkse kwartje te besteden aan de cakewalk, maar niet voordat ik binnen een kijkje nam, want dat was gratis. En tot mijn verrassing ontdekte ik een kastje aan de muur waarin je een kwartje kon stoppen en er vervolgens meerdere kwartjes uit kon halen. Dat leek me wel wat. Ik waagde mijn kans, en ineens had ik een hand vol kwartjes. Dat zorgde ervoor dat ik de rest van de dag nog meer attracties kon uitproberen. "Je hebt lang volgehouden." zei mijn moeder toen ik thuiskwam. Ik heb haar veel later pas verteld. Ik begreep, dat het eigenlijk gokken was. De wijze les, die zeker zou volgen, had ik even geen zin.
Helaas, de dag erna lukte me dit trucje niet meer. Die dag bestond voornamelijk uit kijken.
De kermis in Gorinchem "toen" was een unieke tijd vol avonturen en bijzondere herinneringen. Het was een periode waarin we met een kwartje een wereld van plezier en verwondering konden ontdekken. En hoewel de tijden zijn veranderd, zullen deze herinneringen altijd een glimlach op mijn gezicht toveren.